Geschiedenis

1949: Het eerste SOS Kinderdorp

Vier jaar na de Tweede Wereldoorlog was de situatie voor weeskinderen in Europa nog erbarmelijk. De Oostenrijkse student geneeskunde Hermann Gmeiner was geschokt door het grote aantal kinderen dat er alleen voor was komen te staan. Hij wilde hen helpen en was ervan overtuigd dat hulp alleen effectief kon zijn wanneer een kind kon opgroeien binnen een familie. Al op jonge leeftijd verloor Hermann Gmeiner zelf zijn moeder. Een ingrijpende gebeurtenis die hem tot zijn visie en missie bracht. Hermann Gmeiner besloot om samen met een groep vrienden SOS Kinderdorpen op te richten. Het eerste SOS Kinderdorp werd geopend in Imst, Oostenrijk.

1960: Buiten Europa

Hermann Gmeiner zag dat zijn vorm van hulpverlening werkte. Kinderen bloeiden open in een liefdevolle en veilige familiesituatie. Gedreven bouwde hij verder aan zijn missie: eind jaren ‘50 waren er 20 SOS Kinderdorpen geopend in Oostenrijk, Duitsland, Frankrijk en Italië. Hij verbreedde de hulpverlening door het opzetten van jongerenhuizen, waar de eerste generatie SOS kinderen - die inmiddels was opgegroeid - werd voorbereid op een zelfstandig leven. SOS Kinderdorpen startte in de jaren zestig ook haar werking op in Azië en Latijns-Amerika.

1963: SOS Kinderdorpen van start in België

Tijdens een verblijf in Oostenrijk maakte priester E.H. Froidure (stichter van Spullenhulp) kennis met Hermann Gmeiner. Het concept van SOS Kinderdorpen bood een oplossing voor de dagelijkse problemen van de talrijke kinderen waar de priester voor zorgde. SOS Kinderdorpen België werd opgestart op 17 januari 1963 en de eerste kinderen opgevangen in de boerderij ‘Chantevent’ in Bande, nabij Marche-en-Famenne.Vanaf 1970 werden er daar drie gezinswoningen gebouwd: ‘les Sylvains’, les ‘Mélèzes’ en‘Rose des Vents’. Vier jaar later openden nog drie andere huizen: ‘les Bouleaux’, ‘les Noisetiers’ en ‘les Bruyères’. In 2001 tenslotte, werd een zevende familiehuis gebouwd en ‘Le Saule’ gedoopt. Het SOS Kinderdorp Chantevent was geboren.

1971: Start in Afrika

Na Azië, breidde SOS Kinderdorpen haar hulp uit naar Afrika. In 1971 opende het eerste Afrikaanse kinderdorp Abobo in Ivoorkust haar deuren. Net als overal ter wereld startte onze organisatie in Afrika ook bewust met mensen uit de lokale gemeenschap. Zo worden de kinderen opgevoed door mensen uit hun eigen cultuur. Onze kinderdorpen en programma’s geven hierdoor een enorme impuls voor de omgeving en de plaatselijke werkgelegenheid. Dit schept veel vertrouwen bij de lokale overheden en jeugdzorginstellingen met wie wij samenwerken. Toen al, en vandaag de dag nog altijd.

1980: Onderwijs en medische begeleiding

Eind jaren zeventig waren er al 143 SOS Kinderdorpen in de wereld. Maar de behoefte aan aanvullende programma’s bleek groot. Daarom besloten we onze activiteiten op grote schaal uit te breiden met kleuterscholen, lagere en middelbare scholen, beroepsopleidingen en medische en sociale centra. Onderwijs ging een steeds prominentere rol in onze hulpverlening spelen. Het is de sleutel tot een zelfstandig bestaan, helpt een individu zich ontplooien en draagt bij aan de ontwikkeling van een heel land. Behalve de SOS kinderen kunnen ook jongens en meisjes uit de buurt van onze kinderdorpen naar onze scholen. Vooral de beroepsopleidingen vormen een belangrijke schakel in de stap naar hun zelfstandigheid.

1990: Steun aan kwetsbare families

Begin jaren ’90 werden programma’s in onder meer Rusland, Polen, Albanië, Roemenië en Bulgarije opgestart en uitgebreid. Een andere belangrijke ontwikkeling in deze periode waren onze familieversterkende programma’s. Zij werden een steeds belangrijker onderdeel van onze hulpverlening. Met deze programma’s werken we aan de zelfredzaamheid van kwetsbare families zodat ze zelf voor hun kinderen kunnen blijven zorgen.

2008: Opening huis jongerenproject l’Olivier

In 2008 opent het jongerenhuis l’Olivier in Hollogne (Marche-en-Famenne) zijn deuren. Jongeren die het moeilijker hebben om helemaal alleen te gaan wonen, kunnen er terecht vanaf hun achttiende. Vier jongeren wonen er elk in een aparte studio met een eigen badkamer en kitchenette. Ze kunnen er ook rekenen op een intensieve begeleiding van een opvoeder. Bedoeling is om samen aan een levensproject te werken. L’Olivier staat ook open voor jongeren die niet uit het kinderdorp komen en die een dergelijke begeleiding nodig hebben.

2009: Opening Simbahuis

In juni 2009 ging in Liedekerke het nieuwe SOS project ‘Het Simbahuis’ van start. Dit is een kleinschalig opvang- en begeleidingshuis waar een zestal kinderen, die zich in een problematische opvoedingssituatie bevinden, tijdelijk in een familiaal kader opgevangen kunnen worden. Tegelijkertijd worden ook hun ouders begeleid en wordt er samen gezocht naar oplossingen om de thuissituatie positief te veranderen. Bedoeling is dat de kinderen zo snel mogelijk terug kunnen naar een veilige thuis.

2013: Officiële erkenning en verhuis Simbahuis

In 2013 werd het Simbahuis na 5 jaar werking officieel erkend door het Vlaams Ministerie van Welzijn, Volksgezondheid en Gezin (met inbegrip van een gedeeltelijke subsidiëring). De Vlaamse jeugdzorgsector geeft het Simbahuis zo een blijk van vertrouwen. Niet veel later verhuist het Simbahuis naar een nieuwe locatie. Dankzij de inbreng van een donateur kan SOS de kinderen nu nog beter omkaderen.

2014: Pilootproject met BX Brussels

Bij de start van het seizoen 2014-2015 ging ons pilootproject met de sociale voetbalclub BX Brussels van start. Bij BX stelt men vast dat sommige kinderen niet kunnen blijven voetballen door hun gezinssituatie. Die gezinnen brengt BX Brussels in contact met SOS Kinderdorpen. De gezinsbegeleider van SOS onderzoekt waar het fout loopt en gaat samen met het gezin op zoek naar oplossingen.

Opvanghuis voor kindvluchtelingen 'Hejmo'

Door de vluchtelingencrisis kwamen in 2015 meer dan 5.000 niet-begeleide minderjarige vluchtelingen in België toe. Daarom startten we opvanghuis Hejmo, een kleinschalig, familiaal opvanghuis waar kinderen op de vlucht een warme thuis vinden.

De geschiedenis van SOS Kinderdorpen