Met humor, aandacht en openheid: zo begeleiden Camille en Lyne jongeren

Dat 36 kinderen en jongeren in Chantevent veilig kunnen opgroeien, is te danken aan het begeleidersteam dat zich dag en nacht inzet om er een warme, veilige plek van te maken. Een vijftigtal professionals wisselen elkaar af om de jongeren dag en nacht de zorg en aandacht te geven die ze nodig hebben. We spraken met Camille en Lyne. Elk op hun eigen manier zorgen ze ervoor dat de kinderen en jongeren zich gezien en gehoord voelen. Met humor, authenticiteit en een stevige portie menselijkheid.

Een veilig kader

Camille maakt sinds twee jaar deel uit van het team van Chantevent. Ze begeleidt jongeren. “Je zou mij kunnen omschrijven als iemand die veiligheid biedt,” vertelt ze. “Ik probeer georganiseerd te zijn, duidelijk, een kader te geven. Dat helpt jongeren om zich veilig te voelen en om durven te vertellen wat ze op hun hart hebben.”

“Het gebeurt bijna nooit dat een jongere iets vertelt en ik daar niets mee doe,” gaat ze verder. “Ook al lijkt het iets kleins, ik probeer er altijd iets mee te doen. Dat is belangrijk, want zo voelt een jongere zich echt gezien en gehoord. Het is niet aan ons om te bepalen wat waar is of niet. Onze taak is om er iets mee te doen.”

De kracht van humor en zelfrelativering

Lyne, psychologe van opleiding, maakt ook deel uit van het begeleidingsteam. Voor haar is humor een sterk middel om verbinding te maken.

“Bij veel jongeren werkt zelfrelativering goed. Zodra ze mij op een grappige manier durven plagen, weet ik dat er vertrouwen is. Dat past bij mijn manier van werken en dat is helemaal oké.”

Een lichtere houding helpt ook om moeilijke situaties te ontmijnen.

“Soms komen er zware thema’s aan bod. Dan is het belangrijk dat we ook eens kunnen lachen, even kunnen loslaten. Gewoon samen zijn en zeggen: ‘Ja, het is lastig, we weten dat, we gaan erover praten, maar het mag ook eens luchtig zijn.’”

Aanwezig zijn, echt aanwezig

“Ervoor zorgen dat je goed in evenwicht bent en echt aanwezig bent bij de jongeren, dat is de basis,” zegt Lyne. “Zo toon je respect voor je werk én voor de jongere die jou toelaat in zijn wereld.”

Camille vult aan: “Soms is er niet veel nodig. Gewoon aanwezig zijn kan al veel betekenen. Zeggen: ‘Kom, we doen iets samen’, in plaats van iemand alleen te laten zitten. Zo voelt een jongere zich gezien.”

“En soms,” vult Lyne aan, “zeggen stiltes meer dan woorden.”

Jezelf zijn en respect tonen

Om jongeren goed te kunnen begeleiden, moet je jezelf goed kennen en durven tonen wie je bent.

“Ik denk dat een jongere zich zo echt gezien en gehoord kan voelen. Hoe meer ik mezelf toelaat om gewoon mezelf te zijn - met mijn sterktes én mijn kwetsbaarheden - hoe meer de jongere dat ook durft. En dat is precies wat ik wil bereiken.”

De juiste afstand

Jongeren met complex trauma begeleiden, vraagt een goed evenwicht: aanwezig zijn, zonder jezelf er emotioneel in te verliezen.

Voor Camille gaat dat vrij natuurlijk: “De afstand tussen mij en de jongeren ontstaat vanzelf. Dat heeft veel te maken met respect, van beide kanten. Ik dring niet binnen in hun privéleven, en zij niet in het mijne. Dat is moeilijk te beschrijven, maar het voelt gewoon juist aan.”

Lyne vindt het belangrijk om die balans regelmatig te bekijken, ook samen met de collega’s. “Daarom is het zo essentieel om jezelf goed te kennen. Om te weten wat iets bij jezelf raakt, wat van jou is en wat van de jongere. En om samen te blijven nadenken over hoe je daarin je plaats houdt.”