Ontmoeting met Mario Bauwens, gezinshuisouder
Geschreven door
Jolien op 24 juni 2025
18
Dat is het aantal actieve gezinshuizen in Vlaanderen.Zelf gezinshuisouder worden?
We zijn nog op zoek naar gezinshuisouders om ons netwerk van familiehuizen uit te breiden. Zin in dit avontuur?Steun onze gezinshuizen
Doe een gift om andere kinderen zoals Luna, Liam en Julia de kans te geven op te groeien in een stabiele thuisomgeving.Een stabiele en warme thuisomgeving – dat is wat Mario Bauwens en zijn vrouw gecreëerd hebben voor Luna, Julia en Liam. De drie kinderen wonen nu in een gezinshuis in de regio Gent. Een veilige thuisbasis is het, in Vlaanderen mee mogelijk gemaakt door SOS Kinderdorpen, waar ze in alle rust kunnen opgroeien.
Beeld: Jonas Lampens (c)
Het huis van Mario Bauwens ademt gezelligheid. Hier wordt geleefd en gedeeld, onder het waakzame oog van Nina, de hond van het gezin, en twee katten. Aan de muren hangen kleurrijke slingers als herinnering aan een recent verjaardagsfeestje, het bewijs van een mooi moment.
Een huis vol leven en warmte
Eind 2023 werd Mario een vast zorgfiguur in zijn eigen huiselijke context, onder de vleugels van Steevliet vzw. Deze nieuwe vorm van langdurige opvang, geïnitieerd door SOS Kinderdorpen, speelt beter in op de specifieke noden van kinderen. Samen met zijn vrouw Els vangt hij drie kinderen voltijds op, tussen 6 en 11 jaar: Luna, Julia en Liam.
Continue zorg, in het belang van het kind
“Als gezinshuisouder ben ik er altijd, en kunnen de kinderen op elk moment van de dag op mij rekenen, zonder dat ik informatie moet overdragen aan collega’s bij een shiftwissel,” zegt Mario, die al ruime ervaring heeft als opvoeder in een residentiële groep.
“Het verschil is groot wanneer een kind na school gewoon kan zeggen: ‘Ik ga naar huis’, terwijl het vroeger in een groepsinstelling woonde,” vervolgt hij.
Een positief effect...
“In opvangstructuren wordt goed werk geleverd, maar hier proberen we het aantal regels tot het strikte minimum te beperken. We hebben er maar drie, maar ze zijn essentieel: respect voor anderen en hun spullen, respect voor privacy – je klopt voor je een kamer, badkamer of toilet binnenkomt – en de belangrijkste regel: geen geweld,” vertelt Mario. “En dat werkt.”
Els, die werkt als toezichter op een school, is ook een belangrijk ankerpunt in het dagelijks leven van de kinderen. “Ik kan me mijn leven zonder Luna, Julia en Liam niet meer voorstellen. Het mooiste compliment dat we kregen? Toen Liam, zittend op de bank, zei: ‘Dit is mijn veilige plek.’”
… en een snelle ontwikkeling
“Gezinsleven leert kinderen vanzelf om dingen samen te doen: als het eten klaar is, haalt de ene de borden en zegt de andere: ‘Ik pak de vorken en messen’,” vertelt Els.
Mario vult aan: “De dieren, waarvan we dachten dat we ze niet zouden kunnen houden, blijken enorm waardevol. Ze oordelen niet en dat heeft een krachtig effect op de kinderen.” Uiteraard kunnen de kinderen ook op elkaar rekenen. Door hun gedeelde ervaringen herkennen ze gedrag en helpen ze elkaar op natuurlijke wijze.
“Ik zie echt een grote vooruitgang bij de kinderen,” benadrukt Mario. “Liam, bijvoorbeeld, kon in het begin geen lichamelijk contact verdragen. Vandaag is hij de grootste knuffelaar van allemaal.”