Het Stadsjuweel: Overlever Alicia (19) getuigt

^{Deze getuigenis werd opgetekend in het kader van de oprichting van ‘Het Stadsjuweel’ - de erkenningsplek in Brussel voor overlevers van veelvuldig trauma in de kindertijd.}

“Ik ben Alicia. Ik ben 19 jaar.” Zo begint de jonge vrouw haar verhaal. Ze heeft haar eerste kraal helemaal zwart geschilderd met rode barsten erdoorheen. “Zwart staat voor hoe ik mij voel en hoe de wereld voor mij voelt en hoe ik er naar kijk. De rode barsten zijn de trauma's in mijn persoonlijkheid en hoe ik naar het leven kijk.” Dit creatieve proces helpt haar om haar gevoelens te uiten en een stem te geven aan haar vaak onbegrijpbare  emoties.

Alicia vindt dat er weinig begrip is voor wat trauma met iemand doet. Ze legt uit: “Ik ervaar dat mensen weinig weten, laat staan begrijpen over trauma. Wat trauma met iemand doet, hoe zwaar de gevolgen zijn.” Ze benadrukt het belang van begrip en bewustwording rondom trauma, iets wat vaak onderbelicht blijft. “Ik vind het wel fijn dat daar een spotlight op wordt gezet.”

Het dagelijks leven is voor Alicia vol uitdagingen. Ze vertelt dat ze vaak angstig en achterdochtig is, en dat ze situaties en mensen probeert te vermijden. “Soms merk je dat ik angstig ben, soms totaal niet. Dat is ook een overlevingsstrategie om niet te laten zien dat ik angstig ben, zodat mensen niet denken dat ik een slachtoffer ben geweest.”

Op het werk probeert Alicia haar gevoelens te verbergen. Ze beschrijft hoe collega’s verbaasd waren toen ze ontdekten dat ze in behandeling was. “Ze zeiden, 'je ziet er toch niet ziek uit, je hebt zo’n mooie lach op je gezicht, je bent toch oké.' En dan lach ik nog harder en denk ik echt van, je hebt echt geen flauw idee waarover je praat.”

Alicia vindt troost in isolatie en voelt zich vaak veiliger in haar kamer. Sociale contacten vragen veel van haar en brengen een constante druk met zich mee. Tijdens workshops ervaart ze wel enige rust omdat iedereen met zijn eigen ding bezig is. “Het is fijn om te zien naar anderen hun kralen. Dan zie je ook dat iedereen een eigen littekens heeft en een andere manier heeft gevonden om te overleven.”

Mensen zeggen vaak dat ze het verleden achter zich moet laten, maar Alicia legt uit dat trauma een blijvende impact heeft. “Trauma wordt gevormd in het verleden, maar daarom blijft het niet in het verleden. Het heeft nog wel effect op de persoon die je nu bent.” Ze vergelijkt trauma met ijzeren ballen en kettingen aan haar lichaam die constant aan haar sleuren.

Het gebrek aan geduld en begrip van anderen frustreert Alicia. Ze gebruikt het voorbeeld van haar getraumatiseerde honden om uit te leggen hoe verschillend trauma zich kan manifesteren. De ene hond vlucht en maakt zich klein, terwijl de andere vecht en aanvalt. Dit weerspiegelt de manieren waarop mensen op trauma kunnen reageren: bevriezen, vluchten of vechten.

“Ik vind het mooi hoe mijn honden laten zien wat trauma met iedereen doet en hoe iedereen anders reageert,” concludeert Alicia. Haar verhaal is een krachtige herinnering aan de complexiteit van trauma en de noodzaak van begrip en geduld in het genezingsproces.

Beluister alle podcasts van 'Het Stadsjuweel'

^{Als het lezen van dit artikel je van streek heeft gemaakt en je de behoefte voelt om met iemand te praten, aarzel dan niet om de beschikbare hulplijnen te bellen. Voor kinderen en jongeren in Vlaanderen, bel naar Awel op het nummer 102 of bezoek www.awel.be . Voor volwassenen is het nummer 102 van Tele-onthaal beschikbaar, of bezoek www.tele-onthaal.be}