Families in België
25/04/2020 - Onze 45 begeleiders en professionele zorgouders geven het beste van zichzelf om er voor de kinderen een leuke tijd van te maken en hun veiligheid en gezondheid te blijven garanderen.
Nooit eerder werden onze Belgische projecten geconfronteerd met zo’n situatie. Net als voor alle kinderen in België is er plots geen school meer, zijn er geen vakantieplannen, geen bezoeken aan familie of vrienden. Onze teams hebben zich dus snel moeten herorganiseren om de extra uren op te vangen, thuisonderwijs te garanderen en de extra uren creatief met de kids in te vullen. “Ons team van begeleiders verdient hier een applaus”, zegt Hilde Boeykens. “Echt krachtig hoe ze naast de zorgen voor hun eigen familie zo snel en onvoorwaardelijk de extra zorg voor deze kinderen hebben opgenomen.”
Naast een 24/24 uur aanwezigheid, moesten er plots ook allerlei hygiënische maatregelen getroffen worden: uitvoerig en veelvuldig handen wassen, geen automatische kusjes en knuffels meer, veilig afstand houden… Voor kinderen die al een beladen verleden meedragen was dit een extra uitdaging. En voor SOS Kinderdorpen een bijkomende financiële kost om ervoor te zorgen dat alles 100% hygiënisch kon functioneren.
Katrien Goossens, coördinator Hejmo“We motiveren onze jongeren door nieuwe manieren van verbinding te zoeken.”
Maar het moeilijkste aan dit verhaal, is toch wel het gemis van hun biologische familie. Ook al kunnen ouders de veiligheid thuis even niet meer garanderen, ze blijven wel heel belangrijk in het even van de kinderen. We maken er daarom een punt van om de band met mama, papa, oma of opa te blijven onderhouden en versterken. Ook al moet dat in coronatijden helemaal virtueel. Die visie ligt overigens aan de basis van onze Simbahuizen, waar we altijd toewerken naar een terugkeer naar huis.
Al maakt de coronacrisis dit natuurlijk niet gemakkelijk. Onze Simba-ouder Tina De Backer: “We hebben heel veel gepraat met de kinderen over deze situatie. En ze begrijpen wel dat veel mensen ziek zijn en dat we daardoor zoveel mogelijk thuis moeten blijven. Een jongen van vier die we nu opvangen verwoordde het zo: ‘Ik vind corona niet zo leuk. Want er mag niemand komen spelen en ik mag mama en papa niet zien.’ Maar al bij al houden de kleintjes zich sterk, ook al zien we wel dat ze hun familie missen.”
Het is altijd een opkikker voor de kinderen om ondanks de crisis toch hun familie te kunnen zien of horen. En dus maken we veel tijd voor bellen (met video als het kan) via Skype of WhatsApp, voor briefjes en kaartjes. Tina De Backer: “We houden veel contact met de ouders. We wisselen dagelijks foto’s uit en dat doet de ouders én de kinderen duidelijk goed.”
Het fotodagboek van de kinderen in ons SOS Kinderdorp Chantevent. Om privacyredenen houden we de namen en gezichten van de kinderen onherkenbaar.
Geen school, geen externe activiteiten, geen bezoekjes, onze begeleiders en Simba-ouders hebben de kinderen in onze zorg dus 24 op 24, 7 op 7 onder hun hoede. Plots moesten extra begeleiders inspringen om dat rond te krijgen. Helaas werden sommigen onder hen ook ziek waardoor we weer extra mensen moesten oproepen.
Gelukkig kunnen we rekenen op bijzonder gemotiveerde en geëngageerde teams: “Iedereen stelt zich heel solidair op en weet heel goed dat de kinderen nu de best mogelijke omkadering nodig hebben,” voegt Natacha Rossignol toe, pedagogisch verantwoordelijke. “De begeleiders plooien zich dubbel om samen met de kinderen een goede dagstructuur te vinden en er alsnog een fijne tijd van te maken.”
Bij Hejmo, ons opvanghuis voor minderjarige vluchtelingen, waar de jongeren gemiddeld al wat ouder zijn, ligt de nadruk heel sterk op een participatieve aanpak. Katrien Goossens, coördinatrice van Hejmo: “Zelfstandig handelen en inspraak over beslissingen in hun leven zijn heel belangrijk voor onze jongeren. We werken in Hejmo daarom volgens de zelfdeterminatietheorie. We motiveren onze jongeren door in te zetten op drie pijlers: autonomie, verbondenheid en competentie. Zo creëren we een gunstige omgeving voor hun persoonlijke ontwikkeling.” En dus beslissen de jongeren en begeleiders samen hoe ze hun schoolwerk organiseren, de maaltijden, de hygiënemaatregels en de ontspanningsmomenten.
kind in één van onze Belgische projecten“Ik vind corona niet leuk. Want er mag niemand komen spelen en ik mag mama en papa niet zien.”
Ondertussen halen onze teams al hun creativiteit uit de kast om de beschikbare tijd op een aangename en leerrijke manier door te brengen, mét respect voor sociale afstand en hygiëne. In onze Simbahuizen spelen de allerkleinsten veel in de tuin, maken ze wandelingen en slaan ze aan het knutselen. In ons kinderdorp Chantevent zijn er naaiateliers voor mondmaskers en bouwen ze boomhutten. In Hejmo wordt er massaal gekubbd en is er elke dag een ‘Hejmo-challenge’ via WhatsApp.
Katrien Goossens: “De coronamaatregelen dwingen ons om fysiek afstand te nemen. Nochtans weten we dat we onze jongeren het best kunnen motiveren als er onderlinge verbondenheid is. En dus gingen we op zoek naar nieuwe manieren om die verbinding te creëren. Ons motto deze dagen is: ‘minimaal fysiek contact, maximale emotionele nabijheid’.”
We helpen de kinderen ook zoveel mogelijk bij het uitdrukken van hun gevoelens, heel belangrijk in deze onzekere tijden. In ons kinderdorp Chantevent houden de kinderen een fotodagboek bij. Elke dag maken ze een foto die hun emoties, humeur of de groepssfeer weerspiegelt. Een foto met een t-shirt van The Hulk als je kwaad bent, met je kussen als je je moe of lui voelt…
Italië is deze dagen heel zwaar getroffen en loopt helaas een beetje voor op andere Europese landen. In deze crisis leren we dan ook heel veel van onze collega’s daar, voor wie deze periode nog een stuk ingrijpender is. Ze ontwikkelden er bijvoorbeeld allerlei leuke spelletjes om de hygiëne regels leuk te maken, die we nu ook bij ons doen. Een voorbeeld: de begeleiders doen wat glitter op de handen van de jongere kinderen, zodat ze het leuk vinden om die er af te wassen en het zo volhouden om een minuut lang hun handen te wassen.
Ook op het vlak van psychologische ondersteuning trekken we heel wat lessen uit Italië. “Als jongeren tekenen van angst vertonen, of plots erg introvert worden”, vertelt Natacha Rossignol, “is het belangrijk om hen goed te omkaderen. Onze psychologe staat nog meer ter beschikking van de kinderen dan anders. Tegelijkertijd luisteren we ook goed naar onze begeleiders, peilen we hoe het met hun fysieke en mentale gezondheid gaat. Want ook voor hen zijn het zware tijden.”
En zo doen we er alles aan om de kinderen in onze zorg te helpen om deze moeilijke periode door te komen. Een dikke dankjewel aan iedereen die ons de afgelopen weken ondersteunde om dit rond te krijgen. En ook aan onze overheden voor hun krachtdadige reactie. Met al die steun kunnen wij ervoor zorgen dat de kern van ons werk ten allen tijde bewaard blijft: dat kinderen kunnen opgroeien in een
veilige omgeving, met de liefde en zorg van stabiele volwassenen.
Steun ons en help kinderen in nood!