Families in België

Dany, 20 jaar, groeide op in ons Belgische kinderdorp.

In het kinderdorp Chantevent, in het hartje van de Ardennen, vangt SOS al 50 jaar kinderen op die niet meer bij hun ouders kunnen wonen. Een van die kinderen is Dany, een levendige twintiger die vandaag als klusjesman aan de slag is in het kinderdorp. Maar 16 jaar geleden stond hij er alleen voor. Bij SOS vond hij opnieuw een familie waar hij op kon bouwen.

p

‘Mami’ voor iedereen

Dany was vier jaar toen zijn ouders overleden in een auto-ongeluk. Hij bleef alleen achter met zijn zus en tweelingbroer.

Omdat het voor de naaste familie niet eenvoudig was om de drie jonge kinderen onder hun hoede te nemen, kwamen ze in het kinderdorp van Chantevent terecht. Dany kwam in het SOS gezin van Bernadette terecht, de SOS moeder die hij nu nog liefkozend ‘mami’ noemt.

Dany: “Zij zorgde voor me als een echte moeder. Dat is ze ook nog steeds voor mij.”


Ze las me verhaaltjes voor en zong slaapliedjes voor me. En ook al deed ik al eens domme dingen, Bernadette was er steeds voor me.

Dany, opgegroeid in ons Belgisch kinderdorp

Een thuis en een job

Ondertussen werkt Dany als klusjesman in het kinderdorp. Hij zorgt samen met zijn collega voor het onderhoud van het materiaal en de infrastructuur.

“Het is erg fijn werk, dat ik graag doe. Ik heb ook gebouw- en tuinonderhoud gestudeerd aan de middelbare school in Ciney, dus het ligt me wel. Ik vind het vooral erg leuk om buiten te zijn en de tuin te onderhouden.”

Elke dag komt Dany met zijn bromfiets uit Marche-en-Famenne. “Ik woon daar nog maar net hoor. Van mijn zeventiende tot enkele maanden geleden woonde ik met mijn broer en twee anderen in het SOS Jongerenhuis L’Olivier.

Daar kunnen jongeren die opgroeiden in de jeugdzorg terecht. Door eerst begeleid zelfstandig te wonen, heb ik de volgende stap naar alleen wonen wat makkelijker kunnen zetten.”

Dankzij SOS kan ik mijn droom waarmaken. Ik wil graag vrachtwagenchauffeur worden.

Dany

Het begin van een droom

Dany houdt, naast zijn SOS moeder, nog heel wat sterke relaties over uit zijn jeugd in het kinderdorp. Zo werd Greg, een oudgediende van het kinderdorp, bijna familie.

Greg zag Dany als zijn kleine broer, en Dany keek naar hem op: “Greg was ouder dan ik. Hij was hier al enkele jaren weg en werd vrachtwagenchauffeur. Als hij de baan op moest, kwam hij me soms ophalen.

Dan ging ik mee naar Frankrijk of Spanje.”Die ritten met Greg zorgden ervoor dat Dany nu volop bezig is met het volgen van zijn eigen droom: “Ik wil zelf ook graag vrachtwagenchauffeur worden. Ook op de lange afstand, he! Ze raden je wel aan om minstens zes maanden met een auto te rijden voor je aan je C-rijbewijs begint.

Zonder het kinderdorp zou ik dat niet kunnen. Ik kan hier met een auto van SOS rijden, zo kan ik al oefenen. Vanaf eind augustus ga ik naar de rijschool in Luik en dan kan ik beginnen.”

Nachtelijke boterhammen

Naast een ‘mami’, heeft Dany ook een ‘papi’ in het kinderdorp. Tijdens ons gesprek komen we Giorgio tegen. Hij is al 25 jaar actief als opvoeder in het Kinderdorp van Chantevent en zag Dany opgroeien. Hoewel Dany hem wel ‘papi’ noemt, is hun relatie niet helemaal dezelfde als die tussen Dany en Bernadette:

“Goh, ik zou niet zeggen dat we als vader en kind waren. Ik was eerder de grote broer, die soms ook moest straffen. Niet vaak he, want zich echt misdragen, deed hij niet.”

Of hij geen straffe verhalen kent? “Ik ken er wel enkele, maar die zijn misschien niet geschikt voor publicatie”, lacht hij. “Wat je wel mag weten, is dat hij altijd wel wist hoe hij iets gedaan moest krijgen. Zelf ging ik altijd heel laat slapen, rond twee uur ‘s nachts. Hij werd vaak in het midden van de nacht wakker. Ik had dan nog maar net een boterham gesmeerd en hij vroeg dan met een piepstemmetje: ben je aan het eten? Hij wist natuurlijk goed genoeg dat hij dan een stukje kreeg.”

“Wat ik ook altijd heel bijzonder vond, was zijn geweldig sterk geografisch geheugen. Vroeger ging ik geregeld met hem naar zijn grootouders in Charleroi. De eerste keer dat ik hem ging afzetten, wees hij me de weg. Dat lijkt niet zo vreemd, maar hij was toen nog maar net acht! Hij was daar misschien één keer geweest. Ik zou het nu zelfs moeilijk hebben om van hier naar Charleroi te rijden.”

Steun ons en help kinderen in nood!

Word meter of peter