“Ik zag een kindje een tekening maken met daarop bommen en wapens… Toen besefte ik dat ik meer kon betekenen.”

Gilles was al vrijwilliger in het opvangcentrum voor Oekraïense vluchtelingen in Kessel-Lo (Leuven), maar merkte dat hij meer wou doen als play facilitator in onze kindvriendelijke ruimte. Wekelijks voorziet Gilles een veilige plek waar zijn groepje kinderen naartoe kunnen om er plezier te maken en hun gevoelens te uiten. Hier kunnen de Oekraïense kinderen samen spelen met leeftijdsgenoten, maar hebben de play facilitators ook aandacht voor hun welzijn. Op die manier bieden ze een klein beetje structuur in een wereld waarin ze die volledig zijn kwijtgeraakt:

“Ze dragen sowieso al een groter rugzakje met zich mee dan andere leeftijdsgenoten. Het is fijn om de kinderen anderhalf uur eventjes uit de harde realiteit weg te trekken. Hier kunnen ze alles even vergeten en weer echt ‘kind’ zijn.” Naast structuur probeert Gilles de kinderen ook terug een beetje autonomie te geven: “Er is al heel veel beslist over hun hoofden, en zij zijn gewoon moeten volgen want het zijn ‘maar’ kinderen. Hier kunnen ze wel beslissen wat ze graag willen doen, dit is echt een momentje voor zichzelf waarin enkel zij centraal staan”.

Ook voor Gilles vormt de sessie een rustpunt in zijn week: “Je ontwikkelt een zekere band met de kindjes. Maandag en dinsdag begin ik al terug te denken aan woensdag, want dan zie ik ze weer terug!” Voor Gilles heeft het hele Oekraïense volk nu een paar gezichten gekregen. “Als ik er nu iets over lees in het nieuws zijn dat voor mij niet zomaar duizenden vluchtelingen, dat zijn voor mij ‘mijn’ zes kindjes.”