Families in België
29/11/2021 - Kristien getuigde vanuit haar moeilijke jeugd in De Standaard wat haar naam voor haar betekent en welk proces ze daarbij heeft doorgemaakt. Zo steunt ze onze campagne #nooitmeeralleen vanuit haar eigen persoonlijke ervaring.
Kristien, ervaringsdeskundige"ik wilde vooral geen deel uitmaken van mijn gezin en mijn familie"
Lange tijd wilde Kristien niet met haar doopnaam worden aangesproken. In haar tienerjaren stelde ze zich aan iedereen voor als Stien. De mensen die haar toen leerden kennen, noemen haar nog zo. Haar partner gebruikt de verkorte naam soms als koosnaam. ‘Ik hield ook niet van mijn familienaam: Schoenmaeckers, zo lang en zo ingewikkeld, met die extra c. Maar ik wilde vooral geen deel uitmaken van mijn gezin en mijn familie’, zegt Kristien.
Toen ze elf was, werd ze uit huis geplaatst. ‘Het ging thuis al heel lang niet goed. Er waren vaak ruzies, waarbij slechte kenmerken werden toegewezen aan de ene of de andere familienaam. Ik wilde er niets mee te maken hebben.’
Kristien"Mijn familienaam verbindt ons kind niet met de rest van de clan, maar wel met mij."
Vandaag heeft Kristien haar naam opnieuw omarmd. Dat heeft veel te maken met een familierelatie die wel liefdevol is: die met haar vrouw, met wie ze samen drie kinderen op de wereld heeft gezet. De oudste werd door haar partner gedragen. ‘In die tijd kon je binnen een lesbisch huwelijk niet vanzelf meemoeder worden. Ik moest ons kind dus adopteren, en precies daarom wilde ik heel graag mijn eigen familienaam doorgeven. Ze verbindt ons kind niet met de rest van de clan, maar wel met mij.’
Het volledige artikel in De Standaard lees je hier: Waar je naam liefdevol wordt uitgesproken, ben je thuis - De Standaard
Steun ons en help kinderen in nood!