Families wereldwijd
“Het leven op straat is het akeligste dat ik ooit heb meegemaakt”, vertelt Reem ons in ons tijdelijk opvangcentrum in Tartous, Syrië. Reem* is veertien jaar oud en is ondertussen acht maanden bij ons. Ze is jarenlang niet meer naar school geweest. In de plaats moest ze werken in diverse boerderijen om te overleven. En een tijd lang leefde ze gewoon op straat.
Tot 2014 woonde Reem zelf op een boerderij in de buurt van Aleppo, samen met haar ouders en zes broers en zussen. De oorlog sloeg hun wereld aan diggelen. “Onze buren vertrokken één voor één. Ons dorp werd donker, luid en gevaarlijk. Tijdens een vreselijke nacht verloren we al onze dieren: de helft van onze schapen werden gestolen, de andere helft gedood.”
Daarop verlieten ook Reem en haar gezin hun thuis. Net als vele anderen, trokken ze naar Tartous, een relatief veilige zone aan de kust. “We werkten er met het hele gezin op een boerderij, voor kost en inwoon. Maar veel eten was er niet. We gingen vaak slapen zonder zelfs een stukje brood. De eigenaar was een wrede man.”
Als ze ook daar niet meer welkom zijn, is het gezin veroordeeld tot een leven op straat. De ouders worden steeds meer bezwaard met de complexe situatie en zijn niet meer in staat om voor hun kinderen te zorgen. Wanneer de mensen van ons tijdelijk opvangcentrum in Tartous de situatie van de kinderen opmerken, schieten ze meteen in actie. Vandaag vangen we de zeven broers en zussen al acht maanden op, met als doel hen te herenigen met hun familie wanneer dat terug mogelijk is. De kinderen zijn er veilig, krijgen medische zorg en gezonde voeding, basisbehoeften die ze op straat misten. Er is psychologische steun voor kinderen die worstelen met traumatische ervaringen. En we helpen hen om de draad met het formele onderwijs op te pikken. Omdat sommige kinderen nog nooit naar school gingen (de oorlog is al zeven jaar aan de gang), begint dat bij leren lezen en schrijven.
Fadia, coördinator ons tijdelijke opvangcentrum in Tartous: “In het begin waren de broers en zussen wantrouwig naar anderen toe, en erg beschermend voor elkaar. Na alles wat ze meemaakten is dat normaal. Met ons hele team, psychologen, begeleiders en leerkrachten, hebben we hen verwelkomd in het opvangcentrum. We helpen hen om het verleden een plaats te geven en om sterker te worden voor de toekomst.”
“Het allerbelangrijkste voor mij, is te weten dat ik ’s avonds in een veilig bed kan slapen”, vertelt Reem ons nog. “Veiligheid is waar ik het meeste naar verlangd heb.”
*Schuilnaam ter bescherming van de privacy van het meisje
Steun ons en help kinderen in nood!